Wet verplichte ggz

Voor een psychiatrische behandeling is toestemming nodig. Soms mag een behandelaar iemand ook behandelen zonder toestemming. Dit is het geval als diegene een psychische ziekte heeft waardoor er (dreigend) ernstig nadeel ontstaat en er geen andere mogelijkheden zijn om dit ernstig nadeel weg te nemen. Als in een dergelijke situatie (met verzet) toch behandeling of zorg wordt geboden, dan heet dit verplichte zorg. Deze zorg is geregeld in de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz). Binnen de Wvggz bestaan twee procedures voor verplichte zorg. Dit zijn de crisismaatregel en de zorgmachtiging.

In een crisissituatie kan bij onmiddellijk dreigend ernstig nadeel een crisismaatregel worden afgegeven door de burgemeester. Het dreigend ernstig nadeel moet voortkomen uit (het vermoeden van) een psychische stoornis. De rechter beoordeelt binnen drie werkdagen de juistheid van de crisismaatregel.

Als er niet direct een crisissituatie is, kan op verzoek van de Officier van Justitie door de rechter een machtiging afgegeven worden. Daarna mag de ggz-instelling verplichte zorg bieden. Dit noemen we de zorgmachtiging.

Hieronder ziet u een animatie over de voorbereiding van een zorgmachtiging.

Voor meer informatie verwijzen wij u via onderstaande links naar de volgende folders:
-    Wet verplichte ggz in vogelvlucht
-    Crisismaatregel
-    Zorgmachtiging

Engelse folders:
Crisis Measure (crisismaatregel)
Care Authorisation (zorgmachtiging)

Voor informatiefolders over de Wet verplichte ggz in andere talen kunt u terecht op deze website.

Op de website www.dwangindezorg.nl van de overheid kunt u ook meer informatie vinden over de Wet verplichte ggz.